میگه می دونی چقدر آدمها دلشون می خواد جای تو بودن. چه مرگته؟ تو دلم می خندم. می گم وای به حال اونا دیگه!

دو روز پیش در حال گلکاری یکی از خانمهایی که خانه سالمندان روبروی خونمون زندگی می کنه اومدم پیشم واسه خوش و بش. یه کمی که حرف زد گفت از طرف خودم و دوستام می خوایم ازت تشکر کنیم گفتم: وات؟ وای؟ گفت چون هر بار که با پسر کوچولوت می آی بیرون کلی از ماها می شینیم کار کردن. بازی کردن، گلکاریتو نگاه می کنیم! بعد منو برداشت برد توی مجتمع و نشونم داد که اونها می تونن از داخل منو ببینن. هر چند من نمی تونم ببینمشون. دیروز واسش یکی از گوجه های خونه رو بردم و امروز صبح دیدمش و کلی به به و چه چه کرد!

دیشب خوابتو دیدم. دندونات و فکت درد می کرد. چقدر نگرانت بودم. عجیب بود تو خواب اون بیماری رو داشتی. اولین بار بود تو خواب دیدم ناراحتی اینجوری. امیدوارم همه چیز واست خوب باشه عزیزترین. کاری از دستم بر نمی یاد. صدقه دادم. و دعا می کنم. مواظب خودت باش. باز بیا بخوابم. بگو از حالت. راستی برگشتی خونه؟ گفته بودی می ری سفر...خوش گذشت؟. یادش بخیر چقدر حرف می زدیم. بدونی چند وقته با هیچ کی حرف نزدم. خیلی وقته........... اوه نه با دوست مشترکمون حرف می زنم . حوامو داره


با گل و بلبل و حیوونا خیلی مهربون شدم. اما با آدمها نه. با اونها بدجوری کج افتادم!!

میگه 5 سال پیش اتفاق افتاده. چرا به من نگفتی؟ دلم خوبه چقدر گرفته باشه الان؟ 5 سال؟؟؟؟؟؟؟ آه ه ه ه ه ه ه ه

الان کجایی؟ خوردی چیزی؟ موز دارم واست می یارم فرشته

دوست ندارم اینو بگم اما با همه بچه هایی که تو عمرم دیدم فرق می کنی:
بچه که بودی استفراغ نکردی! شاید دوبار یک بار تو صورت من!! لباسهای بچه های دیگه رو که می بینم همه زیر گلوشون چرک و زرد، تو همیشه مثل گل بودی. هیچ وقت چیزی تو دهنت نکردی. بردمت دکتر گفتن حالتو ببرم! بردم :). هیچوقت دستاتو کثیف تحمل نکردی. واسه همین حتی دوست نداری غذا بخوری بادستات. تا چیزی می خوره بدستت هم که می دویی می گی اه آه. یعنی تمیزش کن. غذا که می خوری دستمال باید کنارت باشه همیشه تند و تند دهنت رو تمیز می کنی :). با صدا غذا نمی خوری هیچ وقت. هیچ وقت غذا که تو دهنت باشه دهنت رو باز نمی کنی و حرف نمی زنی. (می دونی که من چقدر بدم می یاد آخه!) بازم هست. یادم بیاد می نویسم اینجا

دیگه دوری و دوستی هم نمی شه بهش گفت. دوری و هیچ. بهتره خیلی بهتره