چرا به جای سه شنبه های اعتراض نگوییم، از این سه شنبه تا سه شنبه دیگر برای پیروزی در خیابان خواهیم ماند؟

کیه که ندونه مردم ما بیش از 30 ساله که اعتراض دارن. کیه که ندونه مشکلات مردم رو؟ خفقان رو. بی عدالتی ها رو. سه شنبه های اعتراض قراره بریم به چیز جدیدی اعتراض کنیم؟
اعتراض رو سالهاست داریم. ما نیاز به پیروزی و خاتمه اعتراض ها و ریشه کن کردن حکومت فاشیست داریم.

توی این تهران میلیونی 2 نفر پیدا نمی شن که خبر از کروبی و موسوی داشته باشن؟
حالا خونه میرحسین منطقه خاصه. کروبی چی؟

کسی نمی تونه بره یه سرو گوشی آب بده؟!

شیوه نوین مبارزه با دیکتاتور را از ما ایرانیان بیاموزید!

هر سه شنبه یک اعتراضی نموده و سپس به صرف چای، قلیان و یا کاپوچینویی مشغول شویم 6 روز بعدی را به استراحت پرداخته و چنانچه کسی کشته شده بود اظهار تاسف کرده لینکی در بالاترین گذاشته و لینک های مربوطه در فیس بوک را لایک کرده، به صرف چای وشیرینی و تنقلات ادامه داده تا سه شنبه بعدی .

یادمان نرود که یادآور شویم چنانچه کروبی و موسوی را دستگیر کردند ایران را قیامت خواهیم کرد.

(،
خواهشا اگه دستگیرشون کردن صداشو در نیارین. داریم تجدید قوا می کنیم برای سه شنبه بعد در ضمن نرده کشیدن دور خانه و اشغال خانه که چیزی نیست بی خود بزرگش نکنین)

من به عنوان جز ء کوچکی از این جنبش احساس مسوولیت کرده و حق خود می دانم که تا آخرین لحظه از طرح سه شنبه های اعتراض انتقاد کنم.. بهترین راه: حداقل 10 روز پیاپی اعتراض و حضور در خیابان برای بدست آوردن پیروزی نهایی. و تا آنجا که بتوانم هر روز لینک های انتقادی خواهم فرستاد.