چرا فرصتی مثل 18 تیر رو به آسونی از دست دادیم؟
در زمانی که اختلاف خامنه ای و احمدی نژاد بالا گرفته. کشورهای منطقه ای یک به یک دیکتاتورهای خود شون رو سرنگون می کنند. همپیمانان شروری مثل حزب الله و سوریه اوضاع مناسبی ندارند، فشار تحریم ها بر جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگریه، موج گرانی و نا امنی بیداد می کنه، چرا ما متحد نبودیم؟
چرا از چندین ماه پیش برای همچین روزی آماده نشدیم؟ چرا انتقادها رو جدی نگرفتیم؟ چرا حتی کارهای بی خطری مثل اسکناس نویسی و تلفن و ... رو جدی نگرفتیم؟ به جای این آمادگی برای همچین روزی می رفتیم تو تاریخ می گشتیم دنبال محکوم کردن طرف مقابلمون و هزار کار ناقابل دیگه.
یه قولی به خودمون بدیم از حالا. انتخابات مجلس رو براشون زهر کنیم. اطلاع رسانی کنیم. نزاریم مردم شرکت کنن، بازیهای الان رو جدی بگیریم که به نظر تماما برای گرم کردن تنور انتخابات مجلسه. رو دست نخوریم.
عیبی نداره اگه اشتباه کردیم. اشتباهاتمون رو قبول کنیم و پذیرای نقد سالم باشیم. با تمام توان روی آگاه کردن مردم عادی و شهرستانها ی کوچک باشیم. هر کدوم از ما می تونه نقش بزرگی در پیروزی داشته باشه. یه کم از حضورمون در دنیای مجازی بکاهیم و ارتباطمون و با کسانی که دسترسی به اینترنت و ماهواره ندارن بیشتر کنیم. ویدیوهای جنایات رژیم رو به دورترین نقاط کشور برسونیم. کاری کنیم کارستون. فکرامون رو رو هم بزاریم ببینیم بهترین روشهای اطلاع رسانی به مردم عادی چیه. ایده ها رو در فضای مجازی بگیم و در دنیای واقعی پیاده کنیم. می تونیم. باور کنیم خودمون رو ...
